Będąc młodą mamą lekarką

W każdym z nas jest odrobina dziecka, każdy z nas pamięta swoje dzieciństwo. Znamy tradycje świąteczne, jedne lubimy mniej, drugie bardziej. Chciałabym opowiedzieć wam o moich ulubionych zwyczajach. 1. Prezenty! Tak, jako dziecko bardzo lubiłam tą część świąt. Teraz także ją lubię, ale już trochę inaczej. Jak byliśmy dziećmi, gdy wszyscy się najedli wchodziliśmy z bratem pod choinkę i czytaliśmy dla kogo są prezenty i rozdawaliśmy je. Cieszyliśmy się z prezentów. Teraz tak sano robią moje dzieci. Są szczęśliwe, podziwiają, a ja się cieszę, gdy ktoś rozpakowuje prezent ode mnie, gdy jest zadowolony z niespodzianki. 2. Pierogi, uszka! Wieczerza Wigilijna najczęściej kojarzy nam się z zastawionym stolem, a na nim różne ulubione potrawy takie jak pierogi i uszka. Odkąd pamiętam tradycyjnie zbieraliśmy się kilka godzin przed kolacją wokół stołu w jadalni i lepiliśmy uszka i pierogi. Tradycja jest do tej pory kontynuowana. Wspólna praca łączy, możemy porozmawiać, poopowiadać głupot

Zaburzenia emocjonalne u dzieci wiążą się najczęściej z lękiem. W klasyfikacji ICD 10 wśród zaburzeń emocjonalnych wymienione są: lęk przed separacją, fobia, lęk społeczny, uogólnione zaburzenia lękowe, a także zaburzenia związane z rywalizacją w rodzeństwie i zaburzenia tożsamości. Podłoże tych problemów częściowo leży w genach i w rozwoju neuropsychologicznym. Jednak znaczącą rolę odgrywa środowisko, w którym dziecko się rozwija. U jednych większe znaczenie mają czynniki biologiczne, a u innych środowiskowe. Skupię się na tych drugich, bo na nie mamy wpływ. Czynniki środowiskowe usposabiające do rozwoju zaburzeń emocjonalnych (lękowych) - zaburzenia lękowe lub depresyjne u jednego z rodziców - więzi nie dające poczucia bezpieczeństwa w okresie niemowlęcym i dziecięcym - zaniedbywanie i wykorzystanie dziecka - sytuacje zagrożenia lub oddzielenia od ważnych osób, z którymi dziecko jest silnie związane. - rodzaj i jakość relacji rodzic-dziecko (zarówno zbyt słabe jak i zbyt mocn